Hassnae Bouazza - Morocco/The Netherlands Collapse
"Het is belangrijk dat mensen op de hoogte zijn van de intimidatie waar vrouwelijke journalisten mee te maken hebben. Vrouwen zijn als de kanarie in de kolenmijn. Er is iets ernstig mis als vrouwen hun werk niet veilig kunnen doen. Het is een teken van een ongezonde, niet-liberale en onveilige samenleving. Als vrouwen niet veilig zijn, is niemand dat."
Luister hier naar Hassnae Bouazza's verhaal:
Er zijn drie redenen waarom mensen mij aanvallen: ik ben een vrouw, ik ben geboren in Marokko en ik ben moslim. Aangevallen worden maakt je heel bewust van wat je doet, omdat je de mogelijke gevolgen en repercussies kent.
De aanvallen zijn zeer vrouwonvriendelijk en racistisch: het feit dat ik een vrouw ben, wordt tegen me gebruikt als wapen door me te kleineren, te bespotten, uit te schelden, seksuele, racistische en islamofobe beledigingen te gebruiken en seksuele fantasieën over me te posten. De pesterijen dringen je leven binnen. Op een gegeven moment vond de online haat zijn weg naar de reguliere media. Dat was erg overweldigend. In het begin vond ik het nodig om met mensen te debatteren, om mezelf te verdedigen. Totdat ik me realiseerde hoe nutteloos en zinloos dat was. Toen de aanvallen gecoördineerd werden, voelde ik me onveilig en werd ik zelfs een beetje paranoïde. Een kantelpunt voor mij was toen een man op Twitter opriep tot zowel mijn verkrachting als die van mijn moeder. Ze stierf een paar weken later en dat was het moment waarop ik me realiseerde hoe volkomen zinloos het allemaal is. Uit zelfbescherming ga ik niet meer met mensen online om en lees ik niet wat mensen over me schrijven.
Het is belangrijk dat mensen op de hoogte zijn van de intimidatie waar vrouwelijke journalisten mee te maken hebben. Vrouwen zijn als de kanarie in de kolenmijn. Er is iets ernstig mis als ze hun werk niet veilig kunnen doen. Het is een teken van een ongezonde, niet-liberale en onveilige samenleving. En als vrouwen niet veilig zijn, is eigenlijk niemand veilig.
Het werk van een vrouwelijke journalist kan extreem eenzaam zijn. Soms voelt het alsof het de moeite niet waard is. Maar diep ademhalen en een paar stappen terug doen helpt om alles in perspectief te plaatsen. Uiteindelijk is het essentieel dat vrouwelijke journalisten doorgaan, omdat hun perspectief en werk cruciaal zijn om de wereld te begrijpen en de problemen te bestrijden.
Wat mij gemotiveerd houdt om mijn werk te blijven doen is mijn intrinsieke verlangen om verhalen te vertellen en onrecht te bestrijden. Het gaat niet alleen om mij, maar om de maatschappij in het algemeen, om het belang van gelijkheid en veiligheid voor iedereen.