Lailuma Sadid - Afghanistan Collapse
"Geweld tegen vrouwen komt overal ter wereld voor. Maar geweld tegen vrouwelijke journalisten is uitzonderlijker. Deze vrouwen zijn er om hun stem te laten horen, om uit te drukken dat alle mishandelde vrouwen hebben geleden en hoe ze dag na dag met hun pijn moeten leven. De kracht van de woorden van vrouwelijke journalisten staat tegenover de macht van de door mannen geleide staat. Voor mij is het altijd essentieel geweest om de wereld en vooral de politieke besluitvormers te informeren over de situatie van vrouwen in Afghanistan."
Luister naar Lailuma Sadid's verhaal (Engels):
In Afghanistan heeft het een negatieve invloed op je carrière als vrouw en journalist. Gelukkig ben ik opgegroeid in een opgeleid gezin met humanistische en democratische waarden. Maar zodra ik als journalist begon te werken, begon de druk van mannen en moest ik dag na dag vechten om mijn werk als journalist te doen. Naast mijn positie als vrouw maakte mijn Tadzjiekse afkomst temidden van een overwegend Pashtun samenleving de dagelijkse moeilijkheden alleen maar groter. Ik begon mijn strijd voor onze rechten voor het eerst toen de Taliban in 1996 de macht overnamen. Ze bedreigden me met de dood en sloegen me verschillende keren met een zweep, maar ik kwam er sterker uit en gaf nooit op. De Taliban doodt ons met hun geweren maar wij doden hen met onze pen.
In mijn land ervaren mannen een bijna onbeperkte straffeloosheid. Als gevolg daarvan zetten ze werkende vrouwen in hun omgeving op alle mogelijke manieren onder druk. Voor mij kwam het regelmatig voor dat mijn artikelen niet werden gepubliceerd. Ik kreeg te maken met fysiek geweld zoals slaan en betasten van delen van mijn lichaam. Ik werd beledigd en vernederd door verschillende publieke groepen terwijl ik een verslag van het incident voorbereidde. Aan het begin van mijn carrière was ik erg ontmoedigd en depressief, maar mijn zelfvertrouwen was de sleutel tot mijn succes. In tegenstelling tot wat zij wilden, slaagden de mannen om mij heen er alleen maar in om mij op te laten komen voor de rechten van de vrouw en om de waarheid te vertellen over wat er gebeurde.
Geweld tegen vrouwen komt overal ter wereld voor. Maar geweld tegen vrouwelijke journalisten is uitzonderlijker. Deze vrouwen zijn er om hun stem te laten horen, om uit te drukken wat alle mishandelde vrouwen hebben geleden en hoe ze dag na dag met hun pijn moeten leven. De kracht van de woorden van vrouwelijke journalisten staat tegenover de macht van de door mannen geleide staat. Voor mij is het altijd essentieel geweest om de wereld en vooral de politieke besluitvormers te informeren over de situatie van vrouwen in Afghanistan. Het zien van de benarde situatie van Afghaanse meisjes geeft me de motivatie om te blijven vechten en elke dag hun verhalen te schrijven. Ik wil de stem van de stemlozen, vooral die van vrouwen, verheffen.
Vrouwelijke journalisten, stop nooit met vechten voor jullie vrijheid, heb de moed om ze onder ogen te komen. De geschiedenis van ons land kan niet stoppen bij deze dramatische stand van zaken. Zonder jullie getuigenissen zullen onze moeders, onze dochters en onze zussen moeten blijven lijden onder het juk van slechte mannen die geen plaats verdienen in onze samenleving.