Naw Betty Han - Myanmar Collapse
"Als ik zeg dat ik journalist ben, vragen veel mensen me waarom. De meeste mensen in Myanmar denken dat het beroep van journalist meer geschikt is voor mannen dan voor vrouwen. Als iemand wordt aangewezen om naar gewapende etnische gebieden en andere gevaarlijke slagvelden te reizen om informatie te verzamelen, zijn dat bijna altijd mannen. Vrouwen krijgen te horen dat het risico te groot is. Ik ben ervan overtuigd dat we ons niet moeten afwenden van het feit dat vrouwen op deze manier worden behandeld. Vrouwelijke journalisten moeten op dezelfde manier behandeld worden als mannelijke journalisten."
Luister naar Naw Betty Han's verhaal:
In 2020 werd ik gearresteerd door de Karen Border Guard Force toen ik verslag deed van het nieuws aan de grens tussen Thailand en Myanmar. Na mijn arrestatie werd ik geboeid en geslagen gedurende ongeveer 48 uur. Ik werd vastgehouden in een krappe cel zonder voedsel of water. Gelukkig had ik genoeg informatie verzameld om het artikel toch te kunnen schrijven. In 2021 won mijn artikel ''COVID-19 sluit een miljardenzaak'' de prijs voor uitmuntendheid in zakelijke verslaggeving bij The Society of Publishers in Asia.
In november 2021 moest ik Myanmar verlaten voor Thailand. Het nieuws verspreidde mijn naam op sociale media op een lijst van mensen die gearresteerd zouden worden. Vóór dat incident was ik niet van plan om Myanmar te verlaten: ik was bereid om verslag te doen, ongeacht de situatie. Nu werd ik gedwongen om te vertrekken, maar ik ben doorgegaan met mijn werk als journalist.
Deze situaties hebben het er niet makkelijker op gemaakt. Gelukkig gaat het medium waar ik voor werk - Frontier Magazine - bewust om met onze veiligheid. Ze bieden ook counseling sessies en zijn altijd bereid om te helpen bij mentale klachten. Ik ben blij dat ik hierin gesteund werd maar ik ben nog dankbaarder dat ik mijn baan nog heb. Veel journalisten verloren hun baan door de militaire coup. Ik zou graag zien dat er meer aandacht en hulp komt voor deze mensen.
Sinds de militaire coup is verslaggeving door journalisten nog belangrijker geworden om de situatie ter plaatse weer te geven. Na de militaire coup werd ik me meer bewust van het belang van mijn werk. Dankzij ons, de journalisten, kunnen de gewelddadige moorden en willekeurige arrestaties van de militairen aan de wereld getoond worden. Dit gaf me de motivatie om mijn werk te blijven doen. Daarom wil ik tegen alle vrouwelijke journalisten zeggen dat ze hun werk moeten blijven doen: we verdienen erkenning voor onze professionaliteit. Het laat zien waartoe wij, vrouwelijke journalisten, in staat zijn.